O sabah yaklaşık 600 Patagonia çalışanının toplandığı ofiste büyük havadisin rüzgârı esiyordu. Takvimlerde tüm günü kapatan “meşgul” notundan belliydi ama ofise hâkim olan gergin hava, şirketin önüne dizilen yemek kamyonlarıyla yerini heyecana bıraktı. Dahası, girişe kocaman panolar yerleştirilmişti, ekranlarda şirket için dönüm noktası rakamlar dönüyordu ve eski kadrolardan ağır toplar da etrafta dolaşıyordu. Tüm bu telaşın sebebini kalan 3 bin 500 çalışana canlı yayınla aktaramayı bekleyen kameralar da yerini almıştı.Dev ekran açıldığında kalabalık, komedyen Trevor Noah’nın harika açılış konuşmasını coşkulu tezahüratlarla karşıladı. Ardından şirket liderlerinin videosu belirdi. Artık kimsenin olayın büyüklüğüne dair şüphesi yoktu. Bugün yönetim kurulunda görev alan ilk CEO Kris Tompkins’in “Böylesi sarsıcı bir konuda hiçbirimiz bu ana kadar konuşmadık.” diye başlamasının ardından sözü Patagonia Başkanı Jenna Johnson devraldı ve “Bugün gerçekten çok büyük bir mesele konuşacağız.” dedi. Şirketin baş hukuk danışmanı Greg Curtis de “Bir yandan müthiş mütevazı hissettiren bir gelişmeyle karşınızdayız.” diyerek ekledi. Sahneye son olarak CEO Ryan Gellert çıktı ve şu cümleyi kurdu: “Bence Chouinard ailesinin taahhüt ettiği şeyin ve burada hep birlikte yarattığımız bu yapının, kapitalizm tarihinde eşi benzeri yok.”Ardından ekranda her zamanki dağ adamı havasıyla, oduncu gömleği ve kot pantolonuyla Yvon Chouinard belirdi. 85 yaşındaki kurucu ormandaydı, bir kamp sandalyesine kurulmuştu. Ne yüzünden duygularını ne de bir kaş hareketinden niyetini okumak mümkündü. “Kahvaltıda her zamanki gibi yulaf yedim. Herkes bu meseleyi çok büyütüyor ama benim için sıradan bir gün.” diye başladı konuşmasına.Ama tabii ki alışılmış dışında bir gündü. Zira Chouinard, Patagonia’nın mülkiyetini devredeceğini açıkladı. Değeri yaklaşık $3 milyar olan ve etik değerleriyle bilinen şirket, kuruluşundan beri özel bir mülkiyetti. Fakat Chouinard, eşi Malinda ve çocukları Claire ve Fletcher’la birlikte hisselerinin kontrolünü tek bir yeni sahibe devretmişti: Şirketin varoluş sebebine, Chouinard’ın deyimiyle doğaya.Aile oy hakkına sahip hisselerin tamamını -yani tüm hisselerin yüzde 2’sini- şirketin değerlerini korumak üzere kurulan ismiyle müsemma Patagonia Purpose Trust vakfına devretti. Geri kalan yüzde 98’lik hisseyse iklim kriziyle mücadele ve doğal kaynakları koruma hedefi taşıyan yeni bir kâr amacı gütmeyen kuruluş Holdfast Collective’e bağışlandı. Patagonia aynı şekilde faaliyet göstermeye devam edecekti fakat artık kârı farklı bir yere gidecekti. Yatırımlardan sonra kalan yaklaşık $100 milyon da Holdfast Collective’e aktarılacaktı.Bu haber patlayınca tebrik ve danışmanlık talebi yağmuru başladı. Öyle ki Chouinard’ın ofisi beş dakika içinde hem ABD’nin eski Dışişleri Bakanı John Kerry hem de dünyaca ünlü müzisyen Pharrell Williams tarafından aranmış. Sosyal medyadaysa kutuplar hemen kendini gösterdi. İlerici kesimlerden övgü, muhafazakârlardan kuşku yükseldi. Ama en azından herkes, bunun tam bir Patagonia hamlesi olduğu konusunda hemfikirdi.Patagonia tarihi boyunca çevre örgütlerine yaklaşık $200 milyon bağışladı. Ayrıca sürdürülebilirliği iş modeline entegre etti. Plastik şişeleri geri dönüştürüp polar üretmekte öncü oldu. 2011’deki Efsane Cuma’da çevre maliyetlerini açıklayıp tamir ve yeniden kullanım çağrısı yapan “Bu Ceketi Satın Almayın” kampanyasını başlattı. Chouinard’ın çevreyi koruma konusundaki savaşçı ruhunun ilk filizi, 1980’lerin ortasında Patagonia gelirinin yüzde 1’ini çevre örgütlerine bağışlamasıyla meyve verdi. Sonrasında bu fikri büyüterek 1% for the Planet’i kurdu. Bu girişim başka şirketleri de yanına alarak bugüne kadar tam $435 milyon topladı. 2018’e gelindiğinde Patagonia’nın misyon bildirisi “Bu işi gezegenimizi kurtarmak için yapıyoruz.” şeklinde tarih yazacak bir cümleyle güncellendi.Yvon Chouinard, ünlü bir dağcı; 2016’da Ojai, Kaliforniya’da (kapakta) ve 1976’da Yosemite Vadisi’nde (solda) kayaları tırmanırken objektife takıldı. İş dünyasına da tırmanma pitonları satmaya başlayarak girdi (sağda). Evet, dünya bir daha Yvon Chouinard gibi birini göremeyebilir. Fakat 2022’de yaptığı açıklama, mirasını hem ruhen hem de fiilen yaşatmak için atılmış dev bir adımdı. Patagonia bir yandan büyüyüp değişebilecek esneklikte, bir yandan da kendini adadığı amacın sürekliliğini garanti altına alan bir mülkiyet yapısı kurdu. Kapitalizmin gezegenle aynı anda var olup olamayacağının tartışıldığı bu kutuplaşmış çağda, Patagonia kendi kulvarında başka bir boyutta ilerliyor. Hem iş dünyasının gücünü değişim yaratmak için kullanıyor hem de bunu sonsuza kadar sürdürülebilir bir modelle yapmanın yolunu gösteriyor. Hatta bir şirket kurmak kadar, bir çıkış stratejisi ve halefiyet planı oluşturmanın da girişimcilik açısından ilham verici olabileceğini kanıtlıyor.Açıklamanın üzerinden haftalar geçtikten sonra Wyoming’in Jackson şehrindeki evinde Chouinard’a ulaştığımda keyfi yerindeydi. Bütün günü yeni sinek olta takımlarını test ederek geçirmek böyle bir etki yaratabiliyor. “Bu sezonun en iyi iki balığını yakaladım: Biri yarım metrelik bir alabalık, diğeri de 2,5 kiloluk bir tatlı su kuzusu.” dedi. Soğuk havada alabalıklar derin çukurlara çekilmişti; yakalamak sabır, yaratıcılık ve esneklik gerektiriyordu. Ki bunlar hem bir girişimci hem de bir doğa tutkunu olan Chouinard’ın karakterini özetleyen nitelikler.Chouinard Patagonia’nın ayrılmaz bir parçası. Maine’de Fransız bir tamircinin oğlu olarak doğan Chouinard, ailesiyle birlikte yedi yaşında Güney Kaliforniya’ya taşınmış. Burada golf sahası göletlerinde balık tutarak, Malibu plajlarında deniz kulağı avlayarak ve bisiklete binerek çocukluğunu geçirmiş. Lise yıllarında bir şahin kulübüne katılmış ve yuvaları araştırma merakı sayesinde dağcılıkla tanışmış. Çok geçmeden tüm bunlar bir tutkuya dönüşmüş. 16 yaşında Wyoming’e doğru yola düşmüş ve 4 bin metrelik cüssesiyle eyaletin en yüksek noktasıolan Gannett Zirvesi’ne çıkmış. 1957’de 19 yaşındaki maceracı dağa tırmanmaya yarayan tek kullanımlık demir pitonlardan o kadar sıkılmıştı ki ikinci el bir demirci ocağı satın alıp ilk yeniden kullanılabilir pitonu dövdü. Fakat bunların da kayalara zarar verdiğini fark edince demirci ocağına geri döndü ve elle sıkıştırılabilen altıgen pitonlar geliştirdi. Çevre dostu pitonlar şirket gelirinin yüzde 70’ini oluşturan diğer pitonların satışını hemen baltaladı. Diğer taraftan ama işe de yaradı. Çünkü Chouinard’ın o dönemki şirketi Chouinard Equipment Company’nin satışları genel anlamda arttı. (Küçük bir not: Şirket daha sonra iflas etti. Çalışanlar tarafından Black Diamond Equipment olarak yeniden kuruldu ve hâlâ faaliyet gösteriyor.)Patagonia’nın yeni modelinin işe yaradığını kanıtlamak zorunda olan liderler: Jenna Johnson, Ryan Gellert ve Greg CurtisChouinard hayatı boyunca “Kolay olanı mı yapayım, doğru olanı mı?” ikileminde kalmış bir adam. Ama onun için doğrusu hep kendine has olan ve biraz da inat etmesi gereken oldu. Patagonia büyüdükçe, Chouinard’ın ideallerinden ödün verme alerjisi de arttı. Şirketi bir vakfa devretme kararıysa tam anlamıyla bir Chouinard klasiğiydi: Radikal bir yaratıcılık, köklü yapıları sorgulama cesareti ve kendi geliştirdiği “sorunlu ama faydalı gerilimleri” yönetme yeteneği.Bu gerilimlerin en büyüğü, büyüme ve sorumluluk arasında dengede durmaya çalışmaktı. Şirketin başkanı Jenna Johnson bu durumu “Her seferinde kendimizi bir uçurumun kenarında buluyoruz. Ya büyüyeceğiz ya da etik davranacağız diye düşünüyoruz. O uçurumda dengede kalmayı başardığımızda en büyük buluşlarımızı yapıyoruz.” diye açıklıyor. Uçurum dediysek, öyle dramatik anlamayın. Chouinard bu işlerin dağcılıktaki bir kılçık noktasından farkı olmadığını söylüyor. Yani “Tutunacak bir şey bul ki düşmeyesin.” mottosu burada da geçerli.Şubat 2021’de Chouinard, CEO Ryan Gellert’ı evine davet etti. Gellert henüz beş aydır CEO’ydu, yeni görevine alışmaya çalışıyordu. Üstelik ikisi de dağcıydı, yani bir dağcının başka bir dağcıyı eve çağırması kulağa normal geliyordu. Fakat Gellert bu buluşmanın sebebinin sohbet muhabbet olmadığını anlamıştı. Hatta Amsterdam’dayken bile Chouinard’ın, şirketin geleceğiyle ilgili konuları konuşma iştahını kulağına gelmişti. Ama işte pandemiydi, tedarik zincirinin karmaşasıydı derken fırsat olmuyordu. Açık havada pandemi önlemlerine uygun bir mesafede oturduklarında Chouinard direkt konuya girdi: “Ben 80’i devirmiş bir dağcıyım. Vaktim sınırlı, işler bu hızla giderse kimsenin de bir yere varacağı yok.” Gellert daha ne olduğunu anlayamadan Chouinard elini masaya vurdu ve bombayı patlattı: “Eğer kendiliğinizden harekete geçmezseniz” dedi, yüzünde bir sırıtışla, “Forbes listesini alır elime, sırayla bütün milyarderleri teker teker ararım.”Gellert’ın gözleri büyüdü. Şaka mıydı bu, yoksa Chouinard gerçekten rehberden seçip çat diye Jeff Bezos’u arayabilecek bir adam mıydı? Chouinard’ın her halükârda ciddi olduğunu anlaması fazla uzun sürmedi.Patagonia’nın geleceği bir süredir pamuk ipliğine bağlıydı ve Chouinard’a gına gelmişti. Şimdi dönüp bakınca “Tamamen hayal kırıklığıydı. Halka açık hâle gelmeden nasıl büyüyebiliriz sorusuna 30 yıldır cevap arıyorduk.” diyor. Bir şirketin kurucusundan sonra yaşayabilmesi için genelde beklenen yol buydu ama Chouinard borsanın kısa vadeli baskıları altında şirketin değerlerinin hayatta kalacağına hiç mi hiç inanmıyordu.Aslında yıllar önce halka arz dışındaki tek bariz seçeneği de elinin tersiyle itmişti. Şirketi satıp o parayla dünya kadar iyilik yapabilirdi. The North Face ve Esprit gibi markaları kuran ve satan eski dostu Doug Tompkins tam da bunu yapmıştı. Doug ve eşi Kris bu parayı Şili ve Arjantin’de devasa özel parklar yaratmak için arazi koruma projelerine aktarmışlardı. Ama bu iki kafadar bu konuda da anlaşamıyordu. “Doug’la çok tartıştık.” diyor Chouinard. “Aynısını yapsana dedi durdu. Ama ben kabul etmedim. Çünkü sorumlu bir şirket yönetebileceğime inandım hep. Eğer başarılı olursak daha iyi bir yol olduğunu gösterip başka şirketleri de peşimizden sürükleyebilirdik.”Patagonia’yı çocuklarına devretmekse masaya bile gelmeyen bir fikir. Kaldı ki istememişler de. Hem kamuya mal olmuş figürler olmaktan hoşlanmıyorlar hem de milyarderleri sistemin bir parçası olarak görüyorlarmış. Chouinard bunu anlatırken hafiften gururlu bir şekilde ekliyor: “Düzgün yetiştirmişim.”Sonuç olarak iş CEO Ryan Gellert’a kaldı. Gellert “Hadi bakalım, top artık sizde.” minvalindeki talimat üzerine bir çalışma grubu kurdu. Ekibinde kendisi, yönetim kurulu başkanı Charles Conn, genel danışman Hilary Dessouky ve alım-satım işlemlerinden sorumlu Greg Curtis vardı. Curtis için bu iş kısa sürede tam zamanlı bir mesaiye dönüştü. Grubun adıysa gayet şık bir şekilde “Proje Chacabuco” oldu. Bu isim Chouinard ailesinin bu fikre adanmasından hemen önce Şili’nin ücra bir köşesinde gittiği ve bir şekilde sinir harbine dönüşen bir balıkçılık gezisinden geliyordu. O dönemde “Ya başımıza burada bir şey gelirse ve plan hâlâ ortada yoksa?” diye kara kara düşünmüşler.Ama işin aslı, o sırada gerçekten de ortada hiçbir plan yokmuş. “Geleneksel yolların hepsi çıkmaz sokaktı.” diyor Dessouky. Chouinard ve ailesi zor insanlar değilmiş ama ne istemediklerini gayet iyi biliyorlarmış. Şirketi bir rakibe satmayı, kendileri gibi düşünen bir aileye devretmeyi ya da çalışanların şirketi satın alacağı bir yapı kurmayı asla düşünmemişler. Çünkü bu senaryoların hepsi, bir şekilde Patagonia’nın değerlerini tehlikeye atabilirdi.Bir ara Curtis Avrupa’ya taşımayı bile önermiş. İsviçre, Danimarka gibi ülkelerde Amerika’da olmayan amaç odaklı vakıf-şirket modelleri var. Chouinard bu fikri de elinin tersiyle iter: “O kadar uzağa taşınacak olsak direkt Mars’a gideriz, bari Elon’a komşu oluruz!”Hikâyenin bu noktası, âdeta bir kırılma anı. Ekip ellerindeki seçeneklerin tükenmiş gibi göründüğü bir anda, “Peki şirketi özel bir vakfa devretsek nasıl olur?” deyince Chouinard ailesi bu öneriyi hemen veto etmez. Bu fikrin iki önemli avantajı var: Hisse dağıtımı gerektirmiyor ve politik lobi faaliyetlerine izin veriyor. Chouinard iklim değişimiyle mücadelede lobiciliğin kilit rol oynadığına inananlardan. Tabii bu tercihle birlikte aile $3 milyarlık devasa bir vergi indirimi fırsatını da kaçıracaktı ama zaten öncelikleri hiçbir zaman bu değildi.Elbette bu yapı da eleştirilere açık bir tercihti. Özellikle bağışçıların açıklanması gerekmediği için kara para döngüsüne neden olabileceği söyleniyordu. Ama burada bağış yapan tek kişi zaten Patagonia’nın ta kendisi olacaktı.Sonunda Gellert ve ekibi hukuki işleri girişti. Burada şirkete hem finansal kazanç hem de çevresel etki açısından dengeli kararlar almayı sağlayan bir kontrol mekanizması söz konusuydu. Curtis’e göre prosedür her bakımdan kendine has bir hukuki yapı.Ama iş kâğıt kürekle bitmedi tabii. Her şeyin tıpkı Patagonia’da yapılan her yeni ürün gibi teste tabi tutulması gerekiyordu. Ekip bu modeli ekonomik patlamalar, krizler, asi yönetim kurulu üyeleri ve türlü felaket senaryolarında test etti. Bir yandan da uzman görüşleri alıp “Ya hepimiz aynı hatayı düşünüyorsak?” sorusunun peşine düştü.Ve nihayet Aralık 2021’de büyük sunum için toplandılar. Mekân Ventura yakınlarındaki Santa Paula’da, Kris Tompkins’in evi. Menüde ev yapımı kiş var. Toplantıysa büyük bir avokado ağacının gölgesinde; Adirondack model ahşap şezlongların üzerinde ve etrafta koşturan iki Labrador’un neşesi eşliğinde yapıldı. Milyarlarca dolarlık bir şirketin kaderi, böyle bir ortamda çizildi.Öne Çıkan VideoInc. Türkiye Haftalık BültenleriSunum sırasında herkes Chouinard’ın beden dilini dikkatle inceledi. Ekip “Bir kaşını kaldırırsa yandık.” diye içten içe geriliyordu. Neyse ki Chouinard ailesi sunumu büyük bir rahatlıkla karşıladı. İlk kimin konuştuğunu kimse hatırlamada da yanıtlar hep akıllarda:“Kulağa harika geliyor.”“Anlattığınız her şeyi çok sevdim.”“Tam aradığımız şey buymuş.”“Hadi yapalım!”Sonunda Chouinard tek bir soru yöneltti: “Ya başarısız olursak?” Düşündü, durdu ve ekledi: “Ya Patagonia batarsa?”Chouinard “Şirketi halka açmak yerine bir amaç üzerine kurmak batırır mı?” diye endişelenmiyor. Neden mi? Çünkü kendisi yıllar önce Inc.’e verdiği röportajda şu çarpıcı sözü etmişti: “Biliyorum, kulağa abes geliyor ama ne zaman gezegen adına en iyi kararı alsam para kazandım.” Yani, doğayla dost bir iş planının cüzdan dostu da olduğuna inancı tam.Korkusu başka: Ya bu vizyoner model başarısız olursa? Ya Patagonia kötü performans sergilerse? Sebep ister kendi hataları olsun ister ekonomik bir kriz ister doğa ananın keyfine göre kopardığı bir fırtına… Chouinard endişeli: “İnsanların çıkıp da ‘Bakın işte! Patagonia denedi ama başaramadı. Biz maksimum kâr, minimum vicdandan devam.’ demelerini istemiyorum.” diyor. “Tabii herkesin gözü bu modelin üzerinde. CEO Ryan Gellert “Patagonia’nın yere kapaklandığını görmeyi dört gözle bekleyen çok.” diyor. Hemen vergi kaçırma planı diye damgalayanlar oldu. Fakat gerçek şu ki Chouinard ve eşi, şirket hisselerini çocuklarına devretmiş olsaydı, çok daha yüksek veraset vergileri ödemek zorunda kalacaklardı. Chouinard bağışladığı yüzde 2’lik hisseler için $17.5 milyon vergi ödemiş. Harvard İşletme profesörü Ranjay Gulati de Patagonia’nın modelinin çuvallamasını bekleyenler olduğunu düşünenlerden. Kitabında “derin amaç” kavramını ortaya koyan Gulati, şirketlerin çalışanlar ve çevreyi hissedar kârıyla eşit önem sırasına koyması gerektiğini savunan paydaş kapitalizmiyle, sadece en iyi ürün ve hizmeti sunmaya odaklanmasını öneren mükemmeliyet kapitalizmi arasındaki tartışmaya dikkat çekiyor. Ona göre mükemmeliyet kapitalizmi yanlıları “Patagonia sosyal bir şirket olmaya başlar başlamaz mükemmelliğini kaybetti.” demek için fırsat kolluyor.Şirketin kaderi, büyük bir avokado ağacının altındaki ahşap şezlonglarda otururken iki labrador’un her şeye neşeyle atladığı bir ortamda belirlendi.Öte yandan Inc. yazarı Vivek Ramaswamy Patagonia’nın özel bir şirket olarak kendi amacını tanımlama hakkına sahip olduğunu belirtiyor. Johnson “İş modelini kanıtlaması gerekiyor ama günlük kararlar için elimizde net bir rehber yok.” diyor. Yani görünen o ki şirket her gün karşılaştığı zorluklarla kendi yöntemlerini geliştirerek başa çıkıyor.Patagonia CEO’su Ryan Gellert süreç içinde epey baskı hissetmiş. Dünyaya küçük de olsa iz bırakabilecek bir fikri batıran kişi olmak istememiş hâliyle. Yvon Chouinard’sa şüphecileri haksız çıkarmaktan keyif alıyor. Türkçeye “Bırakın Halkım Sörf Yapsın” olarak çevirebileceğimiz kitabında, bir derginin 1992’de Patagonia’nın çoktan batacağına dair kehanetinden bahsediyor: “Yvon Chouinard şirketini geleceğin modeli olarak gösteriyor, oysa şirketin miadı çoktan dolmuş olabilir.” Bilin bakalım o dergi hangisi? Evet, bugün iş dünyasının en önemli yayınlardan biri olan Inc.Chouinard bu durumu hâlâ tatlı bir tebessümle anıyor ve “Bugünkü söyleşiye o zamanki iddiaların düzeltmesi diyebilir miyiz?” diye soruyor kahkaha atarak. Patagonia hâlâ var olduğuna göre, tarihe karışmadığı aşikâr.14 Eylül 2022’deki büyük duyurunun ardından kutlama başladı. Otobüsler çalışanları sahile taşıdı. Kimileri plaj örtülerine uzandı, kimileri frizbi oynadı. Deneyimli Patagonia çalışanları yeni başlayanlara sörf tahtasında durmayı öğretirken hepsi şirkete yeni bir gözle bakmaya başladı.Akşam herkes ailesiyle birlikte şirketin Ventura’daki kampüsüne toplandı. Burası 1920’lerden kalma eski bir demir ocağının yakınında kurulmuş az katlı binalardan oluşan bir yerleşke. Chouinard’ın eski demircilik atölyesi de hemen arkada. Ara sıra buraya girip örse birkaç darbe indiriyor. O akşamsa Chouinard ve ailesi, iş arkadaşlarıyla kaynaşmak için bir aradaydı.Patagonia’nın hamlesi iş dünyasında dalga etkisi yarattı. Mesela açıklamanın akabinde, danışmanlık şirketi Arabella Advisors’a telefon yağmış. Şirketin yöneticisi Jessica Robinson “Herkes ‘Biz de yapabilir miyiz?’ diye sordu.” diyor. Ekim 2022’deyse o dönemki değeri $4,6 milyar olan Hobby Lobby’nin CEO’su David Green, Patagonia’nın izinden gideceğini duyurdu. Ayrıca Chouinard’ın ünlü sözünü tekrar etti: “Halka açılmak yerine, amaca açıldık.” Chouinard bu dalganın farkında ama hâlâ pragmatik bakış açısını koruyor ve Patagonia’nın kâr amacı güden bir şirket olduğunu vurguluyor.Ayrıca Chouinard ömrü iki asrı bulan şirketleri inceliyormuş meğer. Bu firmaların uzun ömürlü olma sırlarına kafa patlatmış. Öyle borsaya açılmakmış, yıllık büyüme oranlarıymış, bunların hikâye olduğunu görmüş. İşin aslı, bu şirketlerin tek ortak özelliği “en iyisi” olmaya odaklanmaları. “Başarımızın sırrını çok düşündüm.” diyor Chouinard. Ama öyle karmaşık formüllerle çözmeye çalışmadan… Kaliteye inanmış ve insanları ömürlük şeyler almanın havalı olduğuna iknâ etmiş.Yeni modeli duyurmalarının ertesi sabahı Chouinard, Brooks Kampüsü’nde yönetim kuruluyla bir araya gelmiş. Üyeler önceki günkü etkinlikte ve kutlamalarda bulunmuştu ama bu 2019’un sonlarından beri yönetim olarak ilk kez yüz yüze buluştukları anmış. Yine de ortama öyle pek duygusal bir hava hâkim değilmiş. Uzun uzun kendilerini övmemiş, hemen eski tempolarına geri dönmüşler.Chouinard gelenekleri uzun zamandır hiçe sayıyor, mesela Patagonia’nın bir reklam kampanyasında “Bu ceketi satın almayın” diyerek herkesi şaşkına çevirmişti.Her şey değişmiş ama aslında hiçbir şey değişmemişti. Chouinard artık şirketin sahibi değildi belki ama hâlâ yönetim kurulu üyesi ve tüm ürünleri bizzat denemeye devam ediyor. Toplantıya aklında bir dizi gündem maddesiyle gelmişti. Fakat açılışı yapma şekli neye öncelik verdiğini gayet net ortaya koydu. Söze şöyle başladı:“Peki, söyleyin bakalım.” dedi, gözlerini masada gezdirerek. “Ürün kalite kontrolü tarafında neler oluyor?”Bu yazı, Inc. Türkiye Ocak - Şubat 2025 sayısındadır. Abonelere özel çok daha fazla içerik için şimdi size özel tekliflerimizi inceleyin!